دانه ی درشت عرق بر پیشانی فراخت می درخشد 

پرسفونه 

سالهاست در جهان تاریک مردگان دچار است به سایه ها 

و چه حظّی می برد از حکمرانیِ خویش بر مردگان 

وتو هنوز خواب میبینی 

خاکی را که زایش آموخته به صدای گامهای او 

خواب می بینی خنده های مادری را در آستانه ی طلوع چهره ی فرزند 

خواب میبینی 

جهانی وارونه را که 

گرگانش ،مسلح به دندانهایِ تیز 

هرز علف ها رامی چرند و چشمهاشان آغشته است به ندانستن 

و من 

فقط کمی 

حتی کمتر از گامی.... اینسوتر 

جهانی را میبینم 

که در آن زمین یخ زده است 

وگوسفندانش را سبکی دیگر است 

سبکی جز نشخوار 

آری 

دریدن! 

جهان 

خود نیاز مند دستانی ست که کوره ها بسازند و بسوزانند 

جهان به این راه می رود 

وتو چه خوب 

خواب میبینی 

چه شیرین 

من اما 

بی خوابم 

بی خواب 

 زمین 

نمیتونم تصمیم بگیرم انگار تو یه چند راهی گیر کردم کدومو برم نمیدونم خیلی سخته

میدونم همیشه نمیتونم باهات باشم

اووووووووفف زندگی چقد تکراریه

جرم جهنمیان سکس و مشروب بود

از زندگی از این همه تکرار خسته ام

نمی دونم زندگی به کمرش چی بسته

فاحشه کسی است :

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            بوی بد خیانت همه ی شهر را فرا گرفته...

                                                                                                                                                                                                                                                  در روزهایی که دلم شکسته بود یاد حرفهای پدر ژپتو به پینوکیو افتادم که میگفت: پینوکیو چوبی بمان آدمها سنگی اند. دنیایشان قشنگ نیست . اما این روزها آرامم... آن قدر که از پریدن پرنده ای غافل نشده و در هیچ خیابانی گم نمیشوم . این روزها آسان تر از یاد میروم و آسان تر فراموش می کنند...می دانم ! اما شکایتی ندارم ... آرامم گله ای نیست ... انتظاری نیست ..اشکی نیست ...بهانه ای نیست . این روزها تنها آرامم..یک وحشی آرام . آنقدر آرام که به جنون چندین ساله ام شک کرده ام می ترسم نکند مرده باشم و خودم هم ندانم ؟ مینویسم دوستت دارم و قایمش میکنم تو به دردزندگی نمیخوری...توراباید نوشت و گذاشت وسط همان شعرها و قصه هایی گه از آنجا آمده ای...دلم یک غریبه میخواهد که بیاید بنشیند فقط سکوت کند و من هی حرف بزنم و بزنم . بزنم تا کمی کم شود اینهمه بار! بعد بلند شود برود ..انگار نه انگارنبود، پیدا شد .آشنا شد ،دوست شد،،مهرشد ،عشق شد ،یارشد تار شد ،بد شد درد شد گم شد...                                                                                                                                           

همیشه تو خاطره ها میمونی                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         

درگذشت خاننده ی خوش صدا مرتضی پاشایی رو به همه ی طرفداراش تسلیت می گم واقعا حیف شد چون صدای خیلی متفاوتی داشت                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    

امشب...                                                                                                                                                                                                                                         از اینجا                                                                                                                                                                                                                                            صدایت می کنم...                                                                                                                                                                                                                                تو                                                                                                                                                                                                                                                 از انجا بغلم کن...                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

                                                                                                                                           آن روزها گنجشک را رنگ می کردند و جای قناری می فروختند ،

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    حالم به هم می خورد از کلمه های “عزیزم” و “عشقم” ؛