ولی

عشق متالی حرف نداره 

اونو به اتش بکشید                                                                    

گونه ای نادرم از حیات

که زیستن نمی داند

مردن نمی داند

هیچ نمی داند

گونه ای هدایت نشده...گونه ای دچار

گونه ای دچار...لا یحیط بشئ

بر من بتازید

تکه تکه ام کنید و ...

ابراهیم رابگویید به بانگی بخاندم 

تا شاید بیدار شوم..

کاش درست شه..

ناتوان و خسته میخزم

درحال فرار از تاریکی واز ضربان سرد قلبم..                                            

ناگهان در اغوش مرگ می افتم..

این خاکستر های زندگی من است 

که با شکنجه های تو سوخت و نابود شد

چشمانم غرق اشک ...

ناگاه خون از لبهای ترک خورده ام جاری میشود

باید بالا بیاورم این بغض را

که اگر درونم بشکند...

هیچ نخاهد ماند از این همه سرگشتگی