به انتظار فرود تیغه ی تاریک سرنوشتم..

.

.

.

قلبها که گشوده شوند

خون وجهان در هم خواهند پیچید

و خدا..

مانند مادری به غایت گریسته

در داغ فرزندان

مادری ژولیده موی

نه به سامان...

بر انسان تجلی خاهد یافت..

ناتوان و خسته میخزم

درحال فرار از تاریکی واز ضربان سرد قلبم..                                            

ناگهان در اغوش مرگ می افتم..

این خاکستر های زندگی من است 

که با شکنجه های تو سوخت و نابود شد