یشتر وقتا خودمو میزنم به بیخیالی ولی بازم نمیشه همش همه چی یادم می افته وهمه چی از بین میره کاش میشد یه جوری یه بخش از خاطره هارو از ذهن پاک کرد که دیگه هیچوقت یادم نیوفتن نمیدونم تازگیا حتی با یه تلنگر کوچیک اشکم در میاد دست خودم نیس دلم میخاد هیچوقت هیچ حسی نداشته باشمولی نمیشه فقط دارم وانمود میکنم که بیخیالم ولی اینطور نیس.دلم میخاد برم جایی که هیشکی نباشه هیشکی تنها باشم .خسته شدم از دروغ که حتی خودمم هر روز میگم خسته شدم از عشقای الکی ودو روزه وعشقای چتی که میان اینجا عشقم عشقم راه میندازن ولی با صد نفر دیگه هم هستن خسته شدم از خیانت خسته شدم از بس فکرو خیال بافی کردم ولی هیچ کدوم واقعی نشد خسته شدم از دست هوس هایی که به اسم عشقن.
خسته شدم از کسایی که خوشیشون با دیگرون بود وغصه هاشون با ما حتی از خدا خسته شدم... اینجاس که بازم خودمو میزنم به بیخیالی میگم به درک هر چی میخاد بشه بشه .سرنوشت ما یه میدون زندگی اما یه بازی پیش اسم ما نوشتن حقته باید ببازی.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

بازم عید اومد بازم فصل بهاراومد از هر دو متنفرم البته به شما تبریک واسه من که جالب نیس هیچوقت نبوده کاش هیچوقت وجود نداشت عید واسه من فرقی با روزای دیگه نداره مثل روزای دیگه کسل کننده و مزخرف وقتی هر روز واست مثل عذاب باشه که بخای فرار کنی و بری یه جا که تنها باشی و دست هیشکی بهت نرسه  چه فرقی داره.خدایا خسته شدم پس کجایی چرا هیچ کاری نمیکنی اصلا به درک این همه بد بختی کشیدیم بازم می کشیم دیگه برام فرقی نداره لعنت به این زندگی کوفتی لعنت همش به ظاهر میخندم ولی نو دلم پره پره از همه ی ادما از خدا از این دنیا اصلا ما واسه چی به این دنیا میایم خوب معلومه واسه عذاب کشیدن خدا ما رو واسه عذاب کشیدن افریده خدایا خودت بودی میتونستی تحمل کنی هم این دنیا هم تو اون دنیا باید سختی بکشیم به قول دوستم تو جهنمم باید سیگار بکشم...