کجا می اندیشید انکه تورا زاد؟

دلها معجزه می خاهند...

عشق خوبه 

دوس پسر هات میخایید؟؟  

این انگشتره خیلی قشنگه نه؟

من 

خیلی استرس دارم 

جنون تاریک

خشم تمام وجودم را فراگرفته

اینم عکس گروه ارچ انمی من این خاننده زن جدیدشو خیلی دوس دارم محشره اصن حرف نداره صداش

متالو عشششششقه..

سلام این موزیک ویدیو you will know my nameمتاسفانه از اپارات حذف شد هر چقدم میزارم همین میشه واسه همین چون عاشقشم به صورت اهنگ گذاشتم تو وبلاگم البته همه خوششون نمیاد که میتونن قط کنن 

تورا چه شده

خسته از روزهای تکراری

مادوین یکی از خاننده  های متال خیلی دوسش دارم

از خودم دور میشوم

تب ندارم 

میخی سوزان 

به گرمیِ دست راست تو 

برپیشانی ام کوبیده اند 

. 

. 

. 

خیالت تخت 

می نویسم 

کاری جز این نمی دانم 

روباه را دیده ای؟ 

وقتی گرفتار تله می شود... 

عضو گرفتارش را می جَوَد به دندان 

و رها می شود 

فلسفه ی این نوشتن ها همین است 

رها شدن از افکار 

می جَوَمشان به قلم 

ورها می شوم 

نخوانید تشنج هایم را....هیچ کس نخواند.... 

حتی تو هم نخوان تقدیر تاریک 

حتی تو 

بگذار کمی قد بکشم 

پنجه های پاهای خسته ام 

توان یاری دادنم را ندارند تا دیدن آنسوی تو 

بگذار از ورای تو جهان را بنگرم 

بگذار بی داغِ نگاهت، بنگرم آسمان را 

بگذار بی حضورِ تو، نظاره کنم مردمم را 

بگذار بی تو، قدم بزنم شهرِ درونم را 

بگذار بی تو  باشم 

سنگینم 

گویی 

مردگان را از ازل در من دفن کرده اند 

گویی 

زندگان در من میخورند و می خوابند و به گند می کشند بودن را 

سنگینم 

عقربه ها از من میگذرند و تراشیده می شوم مدام 

گسترده شده ام 

از شرق تا غرب 

از شمال تاجنوب 

انگار نه انگار که نیستم 

انگار نه انگار که نبوده ام هرگز 

انگار نه انگار 



گویی شفیره ای سمج 

درونم 

مدام می جود 

مدام پیله می بندد 

مدام تبدیل می شود به شفیره ای دیگر 

فربه تر 

جونده تر 

مدام پوست می اندازد 

وسیع می شود 

و مرا وادار میکند کش بیایم 

به وسعت بیهودگی اش